پدر ، عشق و پسر

فدای اون مردی که دورشو یه لشگر گرفته

پدر عشق و پسر: راوی  اسب حضرت علی اکبر(ع) ، عقاب است. که بخش کوچکی از حادثه عظم کربلا و ماجرای شهادت جوان امام حسین را برای مادرش لیلا بیان میکند.

عقاب اسب پیامبر  که بعد از امام حسن و امام حسین به شبه پیغمبر حضرت علی اکبر میرسد. حقا که همه ماجرای کربلا حساب شده و رازالود است. 

بکار بردن کلمه ((عشق )) در نام کتاب بنظرم بسیار بجا و زیباست. چرا که حین خواندن چیزی جز عشق و دلدادگی نمی یابی. اگر دلتنگ روضه علی اکبر (ع) شدی این کتاب را بخوانید .

فرازهایی از این کتاب :

• شب عاشورا  حضرت علی اکبر آب به خیمه می آورد...  پدرجان؛ این آب برای هرکه تشنه است مخصوص این برادر کوچک و اگر چیزی ماند من نیز تشنه ام ...
• در این میانه زینب ، حکایتی دیگر بود در این بیابانی که قدم از قدم نمی شد برداشت در آن کربلای آتشناک زینب به اندازه تمام عمرش پیاده راه رفت و حرفی از عطش نزد. غریب بود این زن...  
• به اشک تمام مادران سوگند تو هم اگر در کربلا بودی باز همه میگفتند مادر این جوان زینب است...
• در کربلا می گفتند آیا این دو نوجوان ، عون و محمد خواهر زاده های حسین مادر ندارند.
• نه لیلا ؛ یقین داشته باش که اگر خدا را هم پیش چشمم بیاوری این بخش از ماجرا را از من نمیشنوی همین قدر بگویم که اگر خون فرزندت چشمهای مرا نپوشانده بود .من اسبی نبودم که سوارم را به میانه دشمن ببرم... 

اَللَّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ 

اَینَ طالِبُ بِدَمِ اَلمَقتولِ بِکَربَلا

بسم الله الرحمن الرحیم

به حباب نگران لب یک رود قسم، و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،
غصه هم میگذرد،
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهدماند..
لحظه ها عریانند.
به تن لحظه خود،جامه اندوه مـپوشان هرگز...!!
زندگی ذره کاهیست،
که کوهش کردیم،
زندگی نام نکویی ست،
که خارش کردیم،
زندگی نیست بجز نم نم باران بهار،
زندگی نیست بجزدیدن یار
زندگی نیست بجزعشق،
بجزحرف محبت به کسی،
ورنه هرخاروخسی،
زندگی کرده بسی،
زندگی تجربه تلخ فراوان دارد، دوسه تاکوچه وپس کوچه واندازه یک عمر بیابان دارد.
ما چه کردیم و چه خواهیم کرد در این فرصت کم ...